در 29 فبروری سال 2020 میلادی زلمی خلیلزاد نمایندۀ ویژۀ وزارت امور خارجه ایالات متحده امریکا در امور صلح افغانستان، با تلاش‌های پیهم، زمینه‌ی امضای توافق‌نامۀ موسوم به دوحه را با گروه طالبان فراهم کرد که براساس مفاد آن توافق‌نامه، به گروه طالبان جسارت بخشیده شد که راه‌های تحویل‌گیری قدرت را در همسویی با عناصری در داخل جمهوریت سریع‌تر بپیمایند که چنان شد و در پی رویداد پانزدهم آگست سال 2021، طالبان قدرت را تحویل گرفتند و نظام جمهوریت را ساقط کردند.
توافق‌نامۀ دوحه و ضمایم آن که چیزی بیشتر از رسمیت بخشی یک گروه افراطی و ضد منافع و حاکمیت ملی نبود، بزرگ‌ترین عاملی محسوب می‌گردد که دست‌آوردهای بیست سالۀ مردم افغانستان، نظام مشروع سیاسی و حکومت نیم‌بندی که هرچند با نواقصی همراه بود را نابود کرد و زمینه‌ساز وضعیت کنونی گردید. وضعیت نا مطلوبی که با تسلط گروه طالبان فراهم شده است و برای مردم افغانستان، جامعه سیاسی و مدنی آن غیر قابل قبول و سزاوار تغییر است.
شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان در حالی‌که بر ابطال مفاد توافق‌نامه دوحه تاکید می‌کند، به این باور است که وضعیت امروز نیازمند تغییر از مجرای پروسه‌ی فراگیر ملی است که در نتیجۀ آن حکومت فراگیر مبتنی بر قانون و برخاسته از ارادۀ مردم با حضور تمامی طرف‌های ذی‌نفع با رعایت اصل عدالت اجتماعی شکل بگیرد. در غیر آن دوام این وضعیت نه‌تنها به تقویت تروریزم و افراط گرایی در افغانستان و منطقه می‌انجامد که افغانستان را بیشتر از پیش به منبع ترویج و صدور تروریزم در سطح منطقه و جهان مبدل می‌کند.