۱۷ اسد، روزی سیاه در تقویم عدالت و انسانیت و لکه پاک‌ناشدنی از یکی از هولناک‌ترین جنایت‌های ضدبشری در تاریخ معاصر افغانستان است. در این روز، شهر مزارشریف شاهد یورش سازمان‌یافته و وحشیانهٔ گروه مستبد طالبان بود؛ حمله‌ای که نه‌تنها پایان نداشت، بلکه در طول سه روز متوالی با قساوتی مثال‌زدنی ادامه یافت.
طی این جنایت بی‌رحمانه، بین هشت تا دوازده هزار تن از باشندگان بی‌دفاع شهر، به‌شمول زنان، کودکان و سالخوردگان، به‌صورت سیستماتیک قتل‌عام شدند؛ آماری که توسط نهادهای معتبر بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری مستند و ثبت شده است. اجساد قربانیان، در کوچه‌ها، مساجد، مکاتب و حتی شفاخانه‌ها بصورت وحشیانه مثله شدند و ساکنان شهر در آتش یک نسل‌کشی آشکار سوختند.
هم‌زمان با این فاجعه انسانی، هشت دیپلمات و یک خبرنگار ایرانی که در چارچوب مأموریت رسمی در کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در مزارشریف حضور داشتند، برخلاف تمام اصول پذیرفته‌شدهٔ حقوق بین‌الملل، به طرز فجیعی به قتل رسیدند. این جنایت هولناک، تجاوزی روشن به مصونیت دیپلماتیک و نشانه‌ای آشکار از سقوط اخلاقی در سایهٔ افراط‌گرایی مذهبی و قومی بود.
شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان با ادای احترام به روان پاک تمامی شهدا و با همدردی عمیق با خانواده‌های داغ‌دیده، بر مسئولیت تاریخی و حقوقی جامعه جهانی در مستندسازی، شناسایی عاملان و تأمین عدالت برای قربانیان تأکید می‌ورزد.
ما از نهادهای بین‌المللی، دادگاه‌های ذی‌صلاح و وجدان‌های بیدار جهانی می‌خواهیم تا صدای این قربانیان خاموش‌مانده را بشنوند و اجازه ندهند تاریخ با فراموشیِ جنایت، بار دیگر تکرار شود.
یاد و خاطره شهیدان ۱۷ اسد از دل تاریخ پاک نخواهد شد. آن خون‌های ریخته‌شده هنوز فریاد عدالت سر می‌دهند.