بنام خداوند بزرگ و توانا
بتاریخ اول ماه می، نشست دو روزۀ سازمان ملل متحد با حضور نمایندگان برخی از کشورهای منطقه و جهان با محوریت رسیدگی به موضوع افغانستان، برگزار گردید.
در این نشست بر اساس مطالبۀ شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان و دادخواهی گستردۀ مردمی، تصامیم مثتبی اتخاذ گردید که بیرون کردن بحث به رسمیت شناسی طالبان از آجندای این نشست، بخشی از آن بود. قرار گرفتن افغانستان در محراق توجه سازمان ملل متحد و کشورهای جهان، حاکی از رویکرد جدید سازمان ملل متحد و جامعۀ جهانی نسبت به وضعیت اسف‌بار کشور ما است.
باور ما اینست که قضیۀ افغانستان، مسأله سیاسی است و خرده مسائلی مانند مشکلات اقتصادی بخشی از معضل سیاسی است نه کلیت آن. کوچک سازی بحران افغانستان به موارد محدود، نه‌تنها مشکلات موجود را حل نمی‌کند که سبب طولانی شدن بحران افغانستان می‌گردد.
تعامل با طالبان در آینده و نشست بعدی سازمان ملل متحد که هنوز آجندای آن معین نگردیده، سبب نگرانی عمیق مردم افغانستان و جریان‌های سیاسی مخالف طالبان گردیده است. واضح است هرگونه تعاملی که سبب بقای طالبان در قدرت گردد، باعث تعمیق فاجعه و بحران انسانی، حقوق بشری، فقر، تصفیه‌های قومی، سیاسی، ترورهای گزینشی و مصایب متعدد دیگر می‌شود و مهم‌تر از همه، بقای طالبان، سبب تقویت، رشد و صدور تروریزم به کشورهای منطقه و جهان خواهد شد. چنانچه حضور روز افزون گروه‌های تروریستی در داخل خاک افغانستان، گواه این حقیقت است که دیر یا زود جامعۀ جهانی مورد حملات تروریستی با استفاده از حاکمیت طالبان از داخل خاک افغانستان قرار خواهند گرفت.
شورای مقاومت ملی درخواست می‌دارد که بجای تعامل با طالبان، سازمان ملل متحد و کشورهای ذیربط با ابطال توافق‌نامۀ ناکام دوحه، روند گفت‌وگوهای صلح را با مشارکت همه احزاب سیاسی و نیروهای مطرح و مؤثر با در نظرداشت تعلقات قومی، زبانی و مذهبی با میکانیزم انتقالی برای یک مدت معین به هدف اعادۀ حاکمیت به مردم افغانستان که در آن آرای مردم، حقوق بشر و حقوق زنان، اصل پذیرفته شده باشد، روی دست گیرد.