شورای مقاومت ملی، فرارسیدن هشتم مارچ، روز جهانی همبستگی زنان را به همه زنان آزاده و شجاع افغانستان تبریک گفته، آرزو می‌کند تا این دور سیاه و تاریک که نه‌تنها بر زندگی زنان بلکه تمام مردم افغانستان سایه افکنده است، هرچه زودتر سپری شود و ما شاهد به ثمرنشستن مبارزات حق‌طلبانه مردم افغانستان به‌خصوص زنان آزادی‌خواه کشور باشیم.
هشتم مارچ، روز جهانی همبستگی زنان در سه سال پسین در شرایطی تجلیل می‌شود که متاسفانه زنان آزاده و دختران شجاع و زحمت‌کش افغانستان از سوی یک گروه افراطی، نه‌تنها به گروگان گرفته شده بلکه از همۀ حقوق و آزادی‌های مشروع و اولیه انسانی مانند آموزش، تحصیل و کار محروم و در خانه‌ها محصور شده اند.
افغانستان تنها كشوری در جهان است كه زنان در آن از حق تحصيل و کار محروم هستند. زنان افغانستان هر روز بیشتر از روز قبل از سوی گروه طالبان تحت فشار، شکنجه، اختطاف، انواع آزار و اذیت قرار گرفته و اعتراضات و گردهمایی‌های آنان سرکوب وخودشان محکوم به قتل‌های خود سرانه می‌شوند. طالبان پس از تسلیم‌گیری قدرت به‌صورت تدريجی و گام به گام سياست‌های زن ستيزانه‌ی خود را دنبال كرده و اکنون به مرحله سلطۀ جابرانه نیمۀ دوم دهه هفتاد خورشیدی رسیده است. این عملکرد طالبان گواه خیلی روشن است که هیچ گونه تغییر در اندیشه طالبان رونما نگردیده و دست‌آوردهای بيست ساله گذشته در حال فرو ريزی است. تداوم این وضعیت متاسفانه امروز افغانستان را به خاک سیاه نشانده و آیندۀ بس خطرناک را پیش‌روی مردم‌ما و جهان قرار خواهد داد. در جهانی که هزاران نهاد حقوق بشری و حمایت از زنان فعال هستند و در جهانی که فلسفه اصلی آن بر برابری، عدالت و آزادی نهاده شده است ما در وضعیتی قرار داریم که میلیون‌ها انسان به نام زن و به بهانه شریعت نه‌تنها از حقوق اولیه خویش محروم هستند بلکه هر روز دستگیر، شکنجه و به قتل می‌رسند.
هشتم مارچ یادآور مبارزات آزادی‌خواهانه زنانی است که در برابر وضعیت بد اقتصادی و تبعیض‌‌آمیز به پا خواستند و سرانجام به آزادی و حقوق برابر انسانی دست یافتند. از همین‌رو این روز برای زنان کشور ما بیش از هر جای دیگر الهام‌بخش و درس‌آموز است و ما باور کامل داریم که زنان افغانستان با شعار پر معنی “خاکم را گرفتی، درس و مشقم را نگیر” روی رگ آگاهی و بیداری جامعه انگشت گذاشته و مثل گذشته و با الهام از مبارزان هشتم مارچ و نیز با الهام از زنان نمونۀ صدر اسلام و زنان پرافتخار تاریخ افغانستان و با امیدواری تمام به آینده روشن به مبارزات عدالت‌طلبانه خویش ادامه خواهند داد.
با آنکه متاسفانه دنیا تا کنون علی‌رغم واقعیت‌های تلخ کنونی و با آگاهی از ماهیت گروه طالبان و موضع آن در برابر زنان از آن همه جنایت و قساوت چشم‌پوشی کرده اند و تا کنون نه‌تنها هیچ اقدام مؤثر در رفع محدودیت وضع شده بر زنان افغانستان انجام نداده اند بلکه شماری از کشورها بارها مسؤولیت اصلی خویش را فراموش کرده و از درِ تعامل با گروه طالبان و حتی حمایت از آنان برآمده اند. بنابر این ما از همه نهادهای حقوق بشری و مجامع جهانی و کشورهای دور و نزدیک می‌خواهیم که مردم افغانستان و به‌خصوص زنان کشورما را در دنیای پر پیچ و خم سیاست به فراموشی نسپارند و به جای تعامل و حمایت از گروه طالبان، این گروه را وادار به پذیرش واقعیت‌های عینی افغانستان کنند.
به امید روزی که دیگر هیچ زنی در افغانستان در حبس و حصر نباشد و دختران و زنان افغانستان بتوانند همچون گذشته با دل شاد، روح آرام و لبان خندان، دوشادوش مردان افغانستان برای سعادت و آبادی کشور و یک جامعه متعالی تلاش کنند.