بنام خداوند دادگر
خانم امینه محمد، معاون سرمنشی سازمان ملل متحد در تازه ترین اظهاراتش گفته است که سرمنشی سازمان ملل متحد تا دو هفته دیگر در دیدارش با نمایندگان ویژه کشورها، موضوع مسیرهای به رسمیت شناسی طالبان را مطرح خواهد کرد.
نزدیک به دوسال پیش نظام جمهوریت در افغانستان ساقط و کشور ما در نتیجه‌ی توطئه داخلی و بیرونی در پی تعامل خوش باورانه‌ی برخی کشورهای جهان، به طالبان تحویل داده شد که پس از آن نه‌تنها حکومت‌داری تعطیل، مردم سالاری سرکوب، حقوق ابتدایی شهروندان و حق تحصیل و کار زنان سلب که نیروهای پیشین امنیتی دستگیر، شکنجه و به شهادت رسیده و می‌رسند و در کنار آن دادخواهی زنان با سرکوب گری پاسخ داده می‌شود و فقر، بیکاری و گرسنگی هر روز افزایش پیدا می‌کند. علاوه بر آن در نزدیک به دوسال گذشته ثابت شده است که طالبان نه‌تنها قادر به تشکیل حکومت و پیشبرد حکومت داری مدرن و زیست سالم درون کشوری و جهانی نیستند که در میزبانی از گروه‌های هراس افگن منطقوی و جهانی نیز بصورت گسترده عمل کرده اند.
گروه طالبان برخلاف کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان، در مغایرت با مواد 26 و 27 اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر و مواد 13 – 15 کنوانسیون حقوق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی عمل نموده، زنان افغانستان را از حق کار و تحصیل محروم و اپارتاید جنسیتی را بر زنان اعمال نموده اند.
سازمان ملل متحد با وجود گزارش‌های مستند گزارش‌گر ویژه‌ی آن سازمان آقای ریچارد بنت، از جنایات گسترده‌ی حقوق بشری در مناطق معین افغانستان توسط گروه طالبان، بر اساس کدام اصول، شناسایی سلطه‌ی طالبان را طرح می‌کند؟ مگر جهان امروز شناسایی یک گروه ناقض حقوق بشر، هراس افگن، جنایت کار و مستبد را می‌تواند مبنای حقوقی بدهد؟
این اظهارات مقام ارشد سازمان ملل متحد برخلاف اراده و آرزوهای مردم افغانستان و در جهت مشروعیت بخشی به نقض حقوق بشر، نقض حقوق اساسی زنان، تصفیه‌های سیاسی، قومی، زبانی و مذهبی، تعطیل قانون اساسی، محاکم صحرایی و صدها مصایب دیگر است که هر روز بر مردم و کشور ما تحمیل می‌شود. مردم افغانستان که با روبرو بودن چنین وضعیتی، انتظار دارند که سازمان ملل متحد به عنوان یک نهاد معتبر بین‌المللی در کنار ارسال کمک‌های بشری بصورت مستقیم به مردم نیازمند، تمام تلاش خود را برای نجات و پایان یافتن بحران افغانستان از طریق مساعی سیاسی به خرج دهد، نه این‌که در تلاش مسیر یابی برای به رسمیت شناسی گروه غاصب قدرت و جابر بر سرنوشت مردم باشند.
اگر تصور این باشد که با این روش طالبان را می‌توان کنترول کرد، این نوع نگاه از بنیاد نا درست است، زیرا طالبِ محتاج امروز به مشروعیت سیاسی، از هیچ رفتار ظالمانه و نقض حقوق بشر و سامان‌دهی گروه‌های ترویستی دریغ نمی‌کند و به مطالبات برحق مردم و جامعه‌ی جهانی وقعی نمی‌گذارد، فردای مشروعیت یابی انتظار دارید که با داشتن جایگاه حقوقی و قدرت انحصار گرایانه به حقوق مردم و مطالبات جامعه‌ی جهانی لبیک بگوید و احترام بگذارد؟
شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان به عنوان تشکل بزرگ سیاسی در حالی که اظهارات اخیر معاون سرمنشی سازمان ملل متحد را غیر منصفانه، بدور از انتظار و خلاف اراده و آرزوی مردم افغانستان می‌داند، تصریح می‌نماید که هرگونه تلاش برای مشروعیت بخشی به گروه طالبان، به مفهوم تقویت گروه‌های تروریستی در کشورهای نا امن جهان است که این گروه‌ها می‌توانند حاکمیت‌های مشروع را سرنگون و قدرت را از طریق غیر مشروع حاصل و مشروعیت سلطه‌ی خود را از مجرای سازمان ملل متحد کسب کنند و این در حقیقت امر مشروعیت بخشی هراس افگنی است.
شورای مقاومت ملی از سرمنشی سازمان ملل متحد می‌خواهد که در برخورد با قضایای افغانستان، منافع مردم را در نظر گیرد و از انعطاف در برابر یک گروه خودکامه و تروریست، برای حفظ امنیت افغانستان، منطقه و جهان، خود داری نماید.